پکیج تصفیه فاضلاب
کلر مایع :
چنانچه گاز کلر در داخل سیلندرهای آهنی بزرگ و تحت فشار قرار گیرد تبدیل به مایع می شود و با آزاد شدن فشار مجدداً به گاز بدل می شود . مشخص شده که برای استخرهایی که بیش از نیم کیلو در روز کلر نیاز دارند ، این سیلندرها اقتصادی ترین شیوه ی تهیه ی کلر می باشند . اما با وجودی که خود سیلندرها هیچ خطری ندارند ، نمی توان از خطرات کلر در حالت گازی چشم پوشید .
مطابق قوانین ، لازم است در جایی که قرار است از سیلندرهای کلر استفاده شود ، یک اتاق مجزای کاملاً ایزوله شده برای تجهیزات کلرزنی پیش بینی شود . این اتاق باید بنحو مناسبی تهویه شود تا گاز کلر نشت کرده در اثر شکستن سیلندر و یا انفجار ، به خارج دفع گردد . همچنین باید در جایی بیرون از این اتاق ، ماسکهای گاز دسترس باشند . مضافا ًجهت کاستن از خطرات احتمالی باید در این اتاق از کلیدهای برق و لامپهای ضد انفجار نیز استفاده نمود . بلحاظ بالا بودن قابلیت انحلال کلر در آب اغلب توصیه می شود که بر بالای سیلندرها یک آبپاش اضطراری نصب گردد . این آبپاش باید دارای شیری در بیرون اتاق مذکور باشد تا در زمان نشست گاز کلر بتوان با بارش آب ، گاز را جذب و به سیستم فاضلاب دفع نمود .
کلر – آمونیاک :
بلحاظ شرایط متغیر عملیاتی ، ممکن است استفاده ی تنها از کلر برای ابقاء میزان مطلوب باقیمانده در داخل آب استخر ، کافی نباشد . به عنوان مثال ، یک نوسان سریع در بار استحمامی استخر ، نگهداری میزان مطلوب باقیمانده ی کلر در داخل آب را دشوار می سازد . از طرفی چنانچه باقیمانده ی کلر از میزان 0.6ppm تجاوز نماید موجب تحریک چشم می شود . ممکن است که همان 0.6ppm نیز با هجوم ناگهانی شناگران به داخل آب ، سریعاً مصرف شود . جهت تثبیت میزان باقیمانده ی کلر تحت بار استحمامی متغیر ، افزودن محلول آمونیاک به آب قبل از اضافه نمودن کلر ، ممکن است نتیجه ی مطلوبی داشته باشد . از ترکیب یون کلر – آمونیاک ، یون کلرامین تشکیل می شود که یک ضد عفونی کننده ی موثر بوده و از پایداری بیشتری برخوردار است . آمونیاک زنی و آزمایش مربوطه به همان شیوه ی کلرزنی صورت می گیرد ، اما در آزمایش میزان باقیمانده ی مطلوب ، باید دقت نمود . آمونیاک زیاده از حد ، می تواند در اثر کنشهای بیولوژیک ، با اکسیژن ترکیب شده و به نیترات بدل شود که بطور جدی صحت آزمایش اورتوتولیدین را تحت تاثیر قرار می دهد .
کلر و کلراین همچنین موجب فساد و تجزیه ی جلبکها می شوند و از این رو شمار دفعات تمیز کردن ضروری کف استخر از جلبکها را کاهش می دهند .
آزمایشات :
آب استخر باید جهت تعیین میزان کلر باقیمانده ، از طریق آزمایش اورتوتولیدین و بمنظور بررسی تغییرات مقدار کلر باقیمانده توسط یک دستگاه سنجش که مقدار کلر باقیمانده را با مقادیر استاندارد مقایسه می کند ، مرتباً تحت آزمایش قرار گیرد .
آزمایشی که برای تعیین میزان کلر ، کلرامین و باریم باقیمانده در آب صورت می گیرد یک آزمایش کلرومتریک استاندارد با استفاده از اورتوتولین است . برای نیتراتها و همچنین عناصر ترکیبی که ممکن است در آب استخر موجود باشند نیز باید حدود مجازی را منظور نمود .
سایر روش های ضدعفونی کردن آب استخر :
روشهای ضد عفونی زیر نیز معمولاً قابل قبول می باشند اما نگهداری و یا کنترل یک باقیمانده از آن ها در داخل آب ، مشکلاتی بهمراه دارد .
بروم : این ماده بعنوان ضدعفونی کننده با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته و دارای همان کیفیت کلر است ، اما به ازاء ، یک باقیمانده ی معین ، مقدار وزنی مورد مصرف آن حدوداً دو برابر کلر در شرایط مشابه است . بروم ، حتی بصورت مایع ، از خاصیت خورندگی بالایی برخوردار بوده و گازهای سنگینی آزاد می کند که کنترل آن را دشوار می سازد . بروم زنی از طریق تزریق محلول به خط گردش آب و بصورت جوشان در آب استخر انجام می گیرد . با توجه به این واقعیت که در بسیاری از استخر ها از بروم استفاده نمی شود ، کارخانجات سازنده هیچ نوع دستگاه بروم اتوماتیک را نمی سازند . این امر ایجاب می کند که جهت تهیه ی محلول بروم برای تزریق به خط گردش آب ، از وسایل موقتی استفاده شود .
ازن : اوزن برای این که موثر باشد باید بنحو صحیحی مورد استفاده قرار گیرد و جهت حصول یک تصفیه ی کامل آب باید به مقدار کافی مصرف شود . یک مولکول ازن بجای دو اتم ، از سه اتم اکسیژن تشکیل یافته که این سبب ناپایداری شدید آن می باشد . این مولکول از طریق اکسید کردن باکتری ها به سمت ثبات میل می کند
اگر اکسیژن در داخل یک ظرف مخصوص مولد حرارت و در معرض هوای آزاد تحت شارژ الکتریکی قرار گیرد ، ازن ناپایدار حاصل می شود . هوای آزاد ابتدا باید از بخار آب عاری گردد چرا که بخار آب با نیتروژن ضمن شارژ الکتریکی واکنش شیمیایی صورت داده و تولید اسید می نماید .
پس از تهیه ازن ، آنرا بصورت محلول در آورده و بداخل آب استخر تزریق می کنند . ازن بدلیل ناپایداری زیاد ، یک میکروب کش بسیار موثر بوده و نگهداری یک باقیمانده ی ثابت از آن در داخل آب استخر ، به هر شکل غیر ممکن است . ازن هیچ بوی بدی نداشته و تحریک کنندگی آن نیز حداقل است .
پرتو ماوراءبنفش : استفاده از پرتو ماوراء بنفش بعنوان ضد عفونی کننده ، مستلزم ساخت یک اتاقک مخصوص است که آب تصفیه شده از آن جا بداخل استخر وارد شود . این اتاقک در مسیر لامپ های ماورابنفش که پرتوهای مورد نیاز برای ضد عفونی را ساطع می کنند ، قرار دارد . خواص ضد عفونی کننده ی این پرتو در آب باقی نمی ماند و از این رو تاثیر آن محدود به اتاقک مذکور است .
چنانچه آب گل آلود باشد ، از شدت تاثیر پرتو ماوراءبنفش کاسته شده و لذا خاصیت ضد عفونی کنندگی آن کاهش می یابد . لامپهای ماورابنفش گران بوده و به مراقبت زیادی نیاز دارند بدون این که نسبت به کار و هزینه ی مصروفه ، باقیمانده ای در آب بر جای گذارند .