تصفیه فاضلاب صنعتی
در بخش پیشین ؛ واحد های آشغالگیری ، پمپاژ ، دانه گیری ، چربی گیری و متعادلسازی بصورت اجمالی توضیح داده شد . در این مقاله به معرفی واحد های دیگر می پردازیم .
6- واحد بی هوازی UAFB
فاضلاب خام پس از یکنواخت سازی pH، وارد حوضچه های تاثیر گذار در کاهش BOD ، COD می گردد . ساده ترین روش ، استفاده از واحد UAFB می باشد . در این روش ، فاضلاب از طریق شبکه ی لوله کشی در کف حوضچه ، جریان رو به بالایی خواهد داشت و در مسیر ، از توده ی لجن های چسبیده بر روی مدیاهای پلیمری نصب شده عبورکرده و در این فرآیند BOD و COD قدری کاهش یافته و H2S آزاد می شود .
7- واحد هوازی رشد چسبیده
در این روش بسته هایی از مدیاهای ثابت از جنس پلیمر در کف حوض هوادهی و بر روی پایه های مخصوص قرارداده می شود .
فاصله ی پایه ها از کف حدود 50 تا 70 سانتی متر بوده و تا نزدیک سطح مایع چیده می شوند . فاضلاب از قسمت پایین حوضچه به سمت بالا حرکت نموده و همزمان توسط هوادهی عمقی ، هوارسانی می گردند . بدلیل رشد میکروارگانیسم ها روی صفحات پلیمری ، شوک بار آلی و بار هیدرولیکی بخوبی کنترل می گردد . فاضلاب با تغذیه از طریق این میکروارگانیسم ها و هوادهی مستمر ، رشد کرده و پساب خروجی ، در حوضچه ی بعدی در واحد ته نشینی ته نشین می گردد .
8-واحد ته نشینی
این واحد که در اغلب سیستم های تصفیه فاضلاب وجود دارد نقش رسوب دهی مواد سنگین و متورم شده را بعهده دارد . لجن حاصله در حوض های دایره ای شکل یا هوپری شکل جمع آوری گشته و قابلیت تخلیه به ابتدای حوض هوادهی در ابتدای راه اندازی و یا انتقال به مخزن ذخیره لجن را خواهد داشت .
انتقال فاضلاب از طریق ایرلیفت پمپ یا پمپ های مستغرق صورت می پذیرد .
9-واحد ذخیره لجن
این واحد لجن حاصله از حوض های ته نشینی اولیه و ثانویه را در خود جای می دهد .
توده های لجن سنگین تر در کف حوضچه جمع آوری و پساب زلال تر در قسمت فوقانی ذخیره می گردد . این پساب از طریق لوله های مخصوص در سطوح بالا ، جمع آوری گشته و به ابتدای واحد پمپاژ از طریق منهول ها انتقال می یابد .
لجن غلیظ تر بتدریج آمادگی ورود به واحد آبگیری از لجن را پیدا می کند .
10-واحد آبگیری از لجن
در صورتیکه زمین کافی در شهرک صنعتی وجود داشته باشد می توان از بسترهای لجن خشک کن برای خشک نمودن توده های لجن غلیظ استفاده نمود . لجن غلیظ از طریق دریچه های کانالی وارد بستر لجن خشک کن شده و بر روی سنگ های مخصوص پخش گشته و آب آن از طریق بستر سیلیسی و شبکه ی لوله کشی زیرین زهکش می گردد . این آب مجدداً در پروسه ی تصفیه شرکت داده می شود .
لجن پخش شده ، بتدریج در اثر برخورد نور خورشید خشک شده و بصورت دستی قابل جمع آوری است .
اشکال این روش در مناطق معتدل و پرباران است که زمان کافی برای خشک شدن لجن وجود ندارد .
انتخاب بعدی استفاده از فیلترپرس یا انواع مشابه است در این دستگاه ، لجن تغلیظ شده به داخل صفحات تو خالی پمپاژ شده و آب آن ها از طریق پارچه ی برزنتی مخصوص جداسازی می گردد . توده ی لجن در داخل صفحات پلیمری محبوس گشته و با هوای فشرده بسرعت خشک و به راحتی جداسازی می گردد .
با استفاده از فیلترپرس می توان در روز ، چندین نوبت عملیات آبگیری از لجن را بصورت مکانیکی انجام داد .
11- واحد کلرزنی
پساب خروجی از ته نشینی که از قسمت فوقانی آن جمع آوری می گردد عاری از لجن و کفاب بوده و در یک عملیات موفق تصفیه فاضلاب ، زلال – بدون بو و دارای حداقل مواد معلق و آلودگی BOD و COD است . در واحد کلرزنی می توان آن را ضدعفونی نموده و به واحد ذخیره ی پساب انتقال داد .
12-واحد ذخیره ی پساب
در این واحد ، پساب تصفیه شده وارد و برای چند روز نگهداری می شود بهتر است در قسمت پر عمق این حوضچه ، یک چاله ی پمپاژ پیش بینی گردد که مواد معلق ته نشینی شده را بتوان هر از چندگاهی تخلیه نمود . پساب خروجی ضمن برخورداری از استانداردهای محیط زیستی ، قابل استفاده برای آبیاری فضای سبز شهرک های صنعتی خواهد بود .