“استرس” یک اصطلاح عمومی است که درجات مختلفی از خفیف تا بسیار شدید دارد. استرس شامل اضطراب و افسردگی، اضطراب خاص دوران بارداری، ناراحتی های روزانه، نارضایتی، حوادث زندگی، روابط بد و مواجهه با بلایای حاد می باشد.

تحقیقات نشان داده که در صورت استرس مادر، خطر ابتلا به بیماری های عاطفی و رفتاری کودک از 6 تا 12 درصد افزایش می یابد. اگر چه این به این معنی است که بیشتر کودکان به یک میزان آسیب نخواهند دید، اما همگی در معرض خطر قرار دارند.

تحقیقات زیادی در سراسر جهان درباره تاثیر روحیه مادر بر جنین انجام شده است. نتیجه کلی این تحقیقات این بوده است که استرس در دوران بارداری در طولانی مدت بر رشد روحی فرزند دارد. این تحقیقات بر روی جامعه آماری بزرگ انجام شده که تغییر خلق و خو در مادر و تاثیر آن در جنین را بررسی کرده اند.

بسیاری از مطالعات نشان داده اند که اگر مادر در هنگام بارداری تحت تأثیر فشار، اضطراب یا افسردگی قرار گیرد، کودک او در معرض مشکلات عاطفی، ADHD، اختلال رفتاری و اختلال در پیشرفت شناختی قرار خواهد گرفت. کودکانی که از مادران مضطرب متولد شده اند، دو برابر خطر ابتلا به مشکلات عاطفی و رفتاری نسبت به کودکان دیگر دارند.

با توجه به ارتباط بین رشد کودک در رحم و آسیب پذیری نسبت به اختلالات جسمی، اهمیت رشد و نمو در طول دوره جنین را بیشتر کرده است. استرس در سلامت جسمانی نیز نقش دارد؛ اگر یک کودک رشد کمتری نسبت به رحم داشته باشد، در معرض بیماری قلبی عروقی یا دیابت قرار می گیرد.

استرس و اضطراب طولانی مدت در مادران باردار می تواند پیامدهای منفی زیر را برای مادر، جنین و همچنین کودک متولد شده داشته باشد.

اختلال در خوردن
سقط جنین
مرده زایی
وزن بسیار پایین هنگام تولد
ایمان های زودرس شود
افسردگی و ناآرامی کودک
بیش فعالی کودک
کودکان ترسو و مضطرب

منبع:
نیک همراه